بصیرت

آمریکا مهدِ دیکتاتوری

آن‌قدر خودمان بر سر یکدیگر کوبیدیم و غربی‌ها هم از خدا خواسته در آتش جنگ‌های داخلی و خارجی دمیدند و ما را با بعضی کارهایشان عقب ماندوند که حالا باید توسری‌خورشان باشیم و امروز آن‌ها باید برای ما تعیین تکلیف کنند که چه چیزی خوب است و چه چیزی بد.

مشکلات امروز، ریشه در تاریخ دیروزمان دارد. بعضی از روشنفکرهای ما، آن‌قدر روشن‌بین نیستند که تاریخ زمان پهلوی را ببینند. گویی زمانی که ایران در دوران جاهلیتش که در آغوش ناپدری در حال رشد بود، مدینه فاضله‌ای است که باید به آن برگردیم. ناپدری که هیچ اعتمادی به فرزندش نداشت و می‌خواست همیشه در جهالت و در دوران کودکی باقی بماند. آهای روشنفکرها! از خواب زمستانی بیدار شوید که ایران 36 سال است توبه کرده و روزبه‌روز در آغوش گرم ولایت الهی رشد می‌کند.

امروز صدای یک روشنفکر را از زیر پتوی گرم ناپدری می‌شنوم که با صدای خواب‌آلود می‌گوید: این ولایتی که از آن دم می‌زنی یک دیکتاتوری دینی است و حرف شما، آخرش می‌شود همان حرف‌هایی که کلیسا می‌زد. دین که کاری به کار دنیا ندارد، چرا به‌زور می‌خواهی دین را حکومتی کنی؟

گفتم: باشد، به فرض که ولایت الهی را کنار گذاشتم، حالا بگو ببینم که چه جایگزینی برایش داری؟ گفت: همان مدینه فاضله که ناپدری نشان می‌دهد. لیبرال دموکراسی هرکجا بیاید آنجا می‌شود گلستان. جایی گرم‌ونرم و با غذاهای فراوان و کار کم و پول زیاد. گفتم: نکند می‌خواهی مرا از چاله دربیاوری و به چاه بیندازی؟ گفت: چطور؟ گفتم: مگر نمی‌دانی که دموکراسی اصلش مدیا کراسی بوده ولی چون می‌خواستند که ارزشی هم به مردم داده باشند اسمش را گذاشتند دموکراسی! گفت: رسانه‌ها که ابزارند و نمی‌توانند حکومت کنند. گفتم: نکته همین‌جاست که غول‌های رسانه‌ای دست آمریکاست یعنی درواقع یک دیکتاتوری آمریکایی! اینکه حکومت دست خودمان باشد بهتر است یا اینکه یک کشور از آن سر دنیا بیاید و بر من و تو حکومت کند؟

مسیحیت، دینی فردگراست نه جمع‌گرا! به همین دلیل حکومت سکولار بهتر از حکومت مسیحی جواب می‌دهد ولی اسلام، هم دینی فردگراست و هم جمع‌گرا و سعادت فرد در سایه حکومت دینی، به دست می‌آید و اگر دقیق‌تر نگاه کنیم می‌بینیم که احکام اجتماعی اسلام بسیار زیاد است ولی به دلایلی که یکی از آن‌ها نبود فقیه در رأس قدرت است از این احکام غفلت شده است. دیکتاتوری یعنی حکومت نفس اماره شاه ولی دیکتاتوری اسلامی به لطیفه شبیه‌تر است تا به واقعیت چون هر امام یا فقیهی بخواهد که بخواهد از روی نفس اماره حکم بدهد از دایره اسلام خارج‌شده است و عدالتش ساقط می‌شود. «و ماینطق عن الهوی»

نظام جمهوری اسلامی، اکنون جوانی کم‌تجربه است که در برخورد با مشکلات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی روبه‌رو باتجربه‌تر و کارآزموده‌تر می‌شود. آن روشنفکری که مدینه فاضله را سرزمین پدرخوانده می‌داند باید به این هم بیندیشد که ما همان کشوری هستیم که در کودکی نمی‌توانستیم بدون اجازه پدرخوانده چیزی بسازیم و دست به وسایل معیوبش بزنیم که مبادا چیزی یاد بگیریم اما توانسته‌ایم در ظرف کمتر از 40 سال به سطحی برسیم که روی پای خودمان بایستیم و از پتوی ناپدری، خودمان را جدا کنیم و زیر خورشید ولایت ادامه حیات بدهیم.